Eindelijk weer eens tijd gevonden om vrij schilderwerk te maken. Het eerste werk heet ‘Het is geen gezicht’. Het is een verwijzing naar ‘Ceci n’est pas une pipe’ van Magritte. Met dit schilderij verwijs ik naar de relatie tussen beeld, taal en humor, net als Magritte dat deed. Want het is geen realistisch portret en toch zien we een gezicht. Zie je nog meer overeenkomsten met het schilderij van Magritte? Dit schilderij is een startpunt van een serie die ik ‘Ode aan de kindertekening’ heb genoemd. Het tweede schilderij is een meisje aan het strand: voel je ook de spanning en blijheid die je als kind kon voelen van het spelen met zand bij de branding van de zee? In deze serie wil ik de vrijheid en beeldtaal van kindertekeningen gaan onderzoeken, vertaald met humor en op een schilderachtige manier uitgewerkt.
